Thin Place

Op het Seinpostduin was ik heel dankbaar voor de liefde van manlief en van de mensen om mij heen, na alles wat wij moesten meemaken. Ik was van plan het Witte Kerkje te schilderen als onderdeel van het panorama op de zee en het dorp om mij heen. Maar toen begon de verf uit de hemel naar beneden te stromen, en ook ontstonden zomaar als vanzelf de donkere spetters. Die mochten toen blijven, want ik realiseerde me dat niet alleen het Schotse eiland Iona “a thin place” is. Maar dat datzelfde precies zo gold voor de Katwijkse kust, op het moment dat ik daar werkte en leefde. Het was een plek en een moment, waar hemel en aarde elkaar raakten. En ik ervoer in het licht van de (groengele) ondergrond, dat God ons iedere dag nabij is. En meeleeft met ons, en met de wereld, en met alles wat daar de laatste tijd aan geweld en onrust speelt. Waarbij je je soms zo onmachtig voelt. Maar Hij is er altijd. En onze wereld is een Wonderwereld vol Geheimen… (het Ionalied). En altijd meer dan de moeite waard om zorg voor te dragen.