in gesprek met Satie

Bij De Verborgen Tuin, nam ik deel aan een tekenproject op enorme vellen papier, met een klein groepje. We luisterden naar muziek, en begonnen daarop intuitief mee te schetsen. Na een kwartier wisselden we van plaats, en gingen zo verder. Het was moeilijk voor ons, om op andervrouws werk door te werken.
Al luisterend kon ik mooi vrij tekenachtig werken, vooral in gesprek met Satie – met de Gnossiennes. Mijn vader zette de ton daarvoor, zoals hij ooit op onze piano thuis speelde. Maar Satie kan ieder mens leren, hoe prachtig muziek kan verte vertellen! Aan het eind terug bij je eigen werk, kreeg dat als vanzelf de vorm van een raam. Want, hoe donker de tijden ook zijn, het licht valt in ons huis altijd goudgeel naar binnen, door de bovenste oude ruitjes.