Ieder mens doet verschillende levenservaringen op. De mijne waren niet altijd even gemakkelijk. Want op mijn vijfde werd ik ernstig slechthorend. Toen ik later doof werd, kreeg ik een CI (een cochleair implantaat). Wat ben ik daar blij mee… want als mensen-mens vond ik het toch wat eenzaam worden.
Neem nu eens het geluid: een zingende vogel, en muziek weer kunnen horen. Filmstills van Olafur Arnalds (Only the Winds) en Johann Johansson (Flight of the City) verwerkte ik tot doeken die voor mij veel betekenden. Je vindt ze in de Galerie.
Eerder had het herstellen van een herseninfarct me al onevenredig veel energie gekost. Dat was dus twee keer revalideren, een lastige maar toch opbouwende activiteit. Tenslotte volgde de plotselinge dood van onze dochter (zie blogs). Gelukkig was er steeds de kunst. Want dankzij het mezelf leren uiten, soms wrang, soms mooi, maar altijd geraakt door iets -de warmte en kleuren van stoffen bijvoorbeeld, of het licht dat altijd om ons heen is, mag ik weer zijn, wie ik was en ben.