Wij doen allemaal verschillende levenservaringen op. De mijne waren niet altijd even gemakkelijk. Want op mijn vijfde werd ik ernstig slechthorend, en toen ik later doof werd, kreeg ik een CI (een cochleair implantaat). Wat ben ik daar blij mee… want als mensen-mens vond ik het toch wat eenzaam worden.
Neem nu eens het geluid: een zingende vogel, en muziek weer kunnen horen. Filmstills van Olafur Arnalds (Only the Winds) en Johann Johansson (Flight of the City) verwerkte ik tot doeken die voor mij veel betekenden. Je vindt ze in de Galerie.
Eerder kostte het herstellen van een herseninfarct me veel energie. Dat werd dus twee keer revalideren, een lastige maar toch opbouwende activiteit. Tenslotte volgde de plotselinge dood van onze dochter (zie blogs). Gelukkig bleef er temidden van al het verdriet altijd de kunst. Dankzij het mezelf op een bijzondere, anderemanier te mogen uiten, mag ik weer zijn, wie ik was en ben. Mijn kunst is soms wrang, vaak mooi, maar altijd word je geraakt door iets -de warmte en kleuren van stoffen bijvoorbeeld, of het licht dat altijd om ons heen is.