In de fotografiegeschiedenis is Cartier Bresson degene die in 1952 een boek publiceerde over zijn foto’s, waarin “le moment decisif”, voorwaarde was om tot kunst te komen. Juist de snelheid van de fotografie maakte dat nu juist precies dat ene moment, de vormgeving en plattegrond van de foto kon bepalen. Een man die over het water sprong van een grote plas buiten het Gare Lazare, zoek hem straks maar op op het internet, vind ik geweldig.
Vorig jaar was er een expositie in de open ruimte langs het oude haventje van Roelofarendsveen, waar ik een schilderij voor schilderde waarin ik Cartier Bressons keuze wilde combineren met de haven in vroegere tijden. Ik zocht een foto op van hoe het er in de 19de eeuw bij lag, en ik knutselde het huidige cafe de Haven er ook meteen maar in. De schuiten werden met stokken de sluis in geboomd, de huisjes zijn oud, en op de kade lag een trap. Die heb ik in mijn schilderij maar naar de springende man toe geschilderd, ook weer als een herhaling van de foto van Cartier Bresson. Mijn conclusie is dan ook, dat zelfs in het trage schilderen met olieverf, het sprankelend nieuwe en snelle van de fotografie kan worden meegenomen. En waar ik trots op ben, is dat het toch weer een typisch Hedi schilderijtje werd. Is te zien in de galerie op deze site.